Waarschuwing voor de mensen die graag ons positieve verhaal over China willen behouden: misschien moet je dit verhaal maar even overslaan. Maar wij zijn ervan overtuigd datdiepe gorges hoge bergen alleen maar groter en mooier doen lijken.

Het kwaad is geschied, we zijn ziek geworden en niet zo'n beetje ook. Als je een langere periode door onbekende landen reist, lees ander voedsel en andere hygiëne gewoontes, dan weet je dat het een keer zal gebeuren. Maar het komt natuurlijk altijd ongelegen. Een paar dagen geleden gingen we op weg naar de Tiger Leaping Gorge; een van de diepste kloven in de wereld. Bovendien gaat het verhaal dat er een tijger is ontsnapt aan een jager doordat hij deze kloof oversprong via een steen, vandaar de naam. Verder is het een populaire hike, omdat het zo mooi is tussen deze bergen. De eerste en gelukkig de zwaarste dag ging prima, afgezien van een omweg die we moesten maken omdat de locals de bordjes hadden dichtgevouwen en ons vervolgens wel een kortere route wilden geven voor 20yuan per persoon (= 2,50euro). Ja, zo gaat dat hier in China, ze willen overal aan verdienen. Heel veel dingen zijn heel goedkoop, behalve de entreeprijzen, vooral voor niet-Chinese touristen. Maar goed uiteindelijk hebben we het wel gedaan met 6 mensen en kregen we een mooie route en zelfs een slang te zien. Dat zijn leuke ervaringen op gepaste afstand. De rest van de route ging prima en we waren om 19u op plek van bestemming, een schitterend courtyard hostel met een nog mooier uitzicht. Eigenlijk ging het dus allemaal heel goed, totdat Henk de volgende ochtend wakker werd, wat was hij ziek. De rest van de dag zijn we dus daar gebleven. Malou heeft ondertussen een kleine hike gemaakt, je kunt je een slechtere plek voorstellen om ziek te zijn.... Na een nacht goed slapen allebei niet topfit, maar toch door naar het eindpunt. De steen waar de tijger over moet zijn gesprongen hebben we gelaten voor wat het was, want het was nog een behoorlijk pittig stuk en bovendien erg heet. En dat bleek maar goed. Vlak voordat we de bus is gingen, werd Malou ongenadig ziek. Gelukkig was er aan het begin van de Gorge nog een hostel waar we twee nachten zijn gebleven om wat aan te sterken met broodjes en een mango. In Nederland wordt rijst vaak aangeraden omdat het zo lekker licht is. Voor ons deze keer maar niet...

Gister moesten we de hete, stoffige straat op om geld te halen, wat vaak een klus is hier. Niet iets waar je zin in hebt als je letterlijk niet lekker in je vel zit. En toen kwamen in een keer alle Chinese frustraties die we blijkbaar in ons hadden naar boven. Mensen rochelen hier heel vies; mensen praten hard en veel en het liefst doorelkaar met hun scherpe stemmen; ze willen je continue iets verkopen of aansmeren; ze toeteren hier heel hard en vaak, alleen maar om te laten weten dat ze eraan komen en last but not least de geuren, de hygiëne is anders dan bij ons en dat ruik je pas echtals het niet goed gaat. Uiteindelijk hebben we geen geld kunnen krijgen en zijn we nu weer terug in Lijiang, een mooi oud Chinees stadje waar het relaxed vertoeven is. Hiermee valt helaas wel ons Tibet-verhaal in duigen. We wilden eerst namelijk door naar Shangri-la, dat redelijk vlakbij de grens met Tibet ligt, maar door de afgelopen paar dagen, is dat niet gelukt. Dat geeft dus een hele goede reden om een keer terug te gaan! We zijn blij met wat we gedaan en gezien hebben in China, maar hebben ook al heel veel zin in Laos waar we over een aantal dagen naar toe zullen reizen.

Ik zal het verhaal besluiten met een leuke gebeurtenis van de vorige keer dat we in Lijiang waren. We wilden gaan lunchen. Zoals we elke keer doen, liepen we langs de verschillende restaurantjes en eentje zag er goed en druk uit. We wezen aan bij andere tafeltjes wat we wilden hebben. Iemand in de zaak zei dat het 100yuan zou kosten (=12,50euro), vonden wij al wat veel met z'n tweeën, want normaal gesproken eten we goed voor 40yuan samen (=5euro). Vanaf een ander tafeltje werd geroepen, jullie kunnen wel met ons mee-eten, we hebben net besteld. Wat bleek, de eigenaresse stond al met een kip in handen die ze voor ons wilde slachten. Uiteindelijk hebben we dus met een aantal Chinese touristen bij het beste restaurant gegeten in de stad. Zij waren helemaal verbaasd dat we het gevonden hadden. En wij waren blij, want we hoefden niet een hele kip met alles er op en eraan, de kippenpoot als delicatesse, alleen op te eten. Gelukkig konden we in Nederland al goed met stokjes eten, maar we hebben hier flink bijgeleerd. Vis van de graat eten is ook een kunst, die hadden ze er namelijk ook bij besteld.

Dus deze cadeaus krijgen we ook nog steeds. Tja, het kan niet altijd rozengeur en maneschijn zijn en dat wilden we ook met jullie delen. Hopelijk wordt het volgende verhaal weerwat vrolijkeren voelen wij ons in ieder geval beter.

Veel liefs uit Yunnan.

PS. De hostels zijn hier heel erg prettig (om ziek te zijn al helemaal) en vaak met erg mooie courtyards waar de bloemen nu flink bloeien. Ze zijn schoon, hebben fijne lakens en meestal westerse toiletten. En dat terwijl je verder overal alleen gaten in de grond vindt en je in publieke plekken vaak moet vechten om op de wc te komen, best grappig. Je went eraan en het is vaak heel efficient, zowel het ander soort toilet en het brutaal zijn. De hostels zullen we waarschijnlijk wel missen methet over het algemeen Engelssprekende en vriendelijke personeel.