Sabaidee! (Lao voor hallo, werkelijk iedereen zegt het als je voorbij komt, heel vriendelijk!)

Wat is Laos mooi en wat hadden we een zin om dingen te gaan ondernemen in dit ontzettend groene land! Het heeft ons zeker een week gekost om weer helemaal bij te komen van ons ziek zijn, dwz dat we weer helemaal op krachten waren, dit was nog in China. Vervolgens waren we niet te stuiten en hebben de eerste dag dat we Laos binnen kwamen een trekking geboekt door de jungle om het mooie landschap te zien, maar ook te zien hoe mensen hier leven. Laos is een schitterend, maar erg arm land, althans voor onze maatstaven. Tijdens onze trekking sliepen we bijvoorbeeld in een dorpje met ongeveer 100 inwoners. Er was geen elektriciteit, geen stromend water (de meeste dorpen liggen aan een rivier), er wordt gekookt op een gestookt vuurtje en verder komt alles uit de natuur. Huizen worden gebouwd van bamboe en hout uit het woud, vruchten komen ook uit de jungle, rijst verbouwen ze zelf en dieren voor het vlees houden ze ook zelf of halen vis uit de rivier. Door het hele dorp lopen veel kippen, eenden, honden en varkens. En ook veel kuikens, puppy's en biggetjes... Er komt dus nergens geld aan te pas, alles wat ze nodig hebben, verzorgen ze zelf ook elkaar. Lao mensen zijn zeer vriendelijk en benieuwd, maar op gepaste afstand. Het meest bizarre vind ik dat het verschil tussen hen en ons (mensen die het land bezoeken) zo groot is. Zij zullen waarschijnlijk nooit verder reizen dan de provinciale hoofdstad, als ze daar al komen en wij komen helemaal van de andere kant van de wereld. Raar, maar het lijkt hen niet te storen en zijn vooral blij met de producten en het kleine beetje geld dat wij voor ze geven in de vorm van het boeken van een trip, het kopen van hun producten / souvenirs en het meebrengen van tandenborstels en pennen. Zo vriendelijk en gastvrij (we sliepen bij hen in huis in dezelfde kamer en ze schonken ons (altijd zelfgestookte en dus elke keer andere) LaoLao = rijst whiskey, erg sterk) als deze mensen zijn, daar kunnen wij als westerlingen veel van leren denk ik. En alles is zo mooi, de huizen en de natuur vanzelfsprekend, zoveel bomen, planten, groen. Daarbij komen ook veel muggen en bloedzuigers kijken (tijdens de trekking hadden we hier nogal 'last' van), vooral vanwege het regenseizoen. De hoeveelheid regen valt ons erg mee, de buien zijn vaak welkom, want het verkoeld een dag van 38 graden en een erg hoge vochtigheidsgraad...

Na de trekking vanuit Luang Namtha in het noorden samen met Fabienne (een Zwitserse die we de eerste dag in Laos hebben ontmoet en met wie we tot nu samenreizen) hebben we een dag rondgetourd op de motor (de omgeving is mooi en bovendien geeft het een goede airconditioning) en zijn we vervolgens naar Nong Kiaw gegaan. Een rit met kleine bus van ongeveer 4 uur en twee zeer wagenzieke mensen naast ons. Lao-mensen zitten niet vaak in de auto en zeer bochtige wegen helpen daar niet bij, dus ze hingen de helft van de tijd uit het raam... Vanuit Nong Kiaw zijn we met de boot richting een ander rivierdorpje gegaan, Mong Ngoi) en daar hebben we alleen maar geluierd in de hangmat met fantastisch uitzicht. Het enige dat we daar verder hebben gedaan is een middag in een tube (rubberen band) gehangen. De stroming van de rivier zou ons weer terugbrengen. Wat een uitzicht, allemaal karstbergen om ons heen en helemaal alleen! Helaas begon het te onweren (de regen alleen was niet zo erg) dus moesten we het laatste stuk toch weer terug in de boot die ons een stuk de rivier op had gebracht. Het waren een paar heel relaxte dagen, want er was geen elektriciteit, behalve tussen schermering (19u) en 21.30u. We sliepen dus heel vroeg en stonden met de zon weer op.

Terug in Nong Kiaw hebben we een tweedaagse kayaktocht naar Luang Prabang gemaakt, de voormalige Franse hoofdstad van Laos. Ook dit was erg bijzonder en we sliepen weer in een ander soort dorp, ook zeer primitief. Het kayakken was relatief makkelijk, want we gingen behoorlijk met de stroom mee. Het af en toe wat wildere water was leuk! Inmiddels zijn we een paar dagen in Luang Prabang en hebben het erg goed hier. Er is wat meer luxe en vooral lekkere koffie met cakejes! Dat hebben ze hier overgehouden van de Fransen die tot 1975 het land als kolonie hadden. Malou geniet, want dat hebben we een tijdje niet gehad. Verder is de stad veel kleiner dan Groningen, maar met vele tempels en monniken wat een bijzondere sfeer geeft. Het is hier warm, waar we het soms wel zwaar mee hebben. Een koffiecafe met airconditioning of ventilator en een cakeje is dan een uitkomst!

Er valt zoveel over Laos te vertellen, maar de foto's zeggen wellicht ook heel veel. Het eten smaakt ons hier ook weer erg goed, alles vers, veel eieren vanwege de vele kippen en ze kunnen hier fijne combinaties maken van kruiden! Alles wordt zelf gemaakt, dat houdt in dat dezelfde producten elke keer net weer even anders zijn, zoals de LaoLao, de fruitsakes en ook de souvenirs; same same, but different....

Tot ongeveer half juni gaan we nog iets richting het zuiden, maar blijven in Noord-Laos en dan gaan we door naar het noorden van Vietnam, onze visa hebben we vanochtend opgehaald bij de ambassade hier. Er is zoveel meer te zien in Laos, maar dit lijkt voor de handigste manier van reizen. In Vietnam kunnen we weer met de trein, want die hebben ze niet hier in Laos, dwz hij is in aanbouw zoals heel veel hier, het land is zich flink aan het ontwikkelen. Hoe de rest van onze reis verloopt weten we nog niet. Eigenlijk verandert het elke dag, er zijn zoveel mogelijkheden en richtingen. Jullie horen wat er gebeurt!

Hoop dat de zomer bij jullie ook gauw doorbreekt, want we horen dat het niet altijd even mooi weer is. Soms snakken wij erg naar een koelere omgeving, maar dan moeten we een heleboel andere dingen hier missen... We houden jullie op de hoogte en vinden het leuk om te horen hoe het met jullie gaat!

Lieve groeten uit Laos!